Alışmaya çalışmak diye bir şey yok, alışmak zorundayım diyerek çıktığım bir yol vardı. Gerçekten alıştım. Tuhaf olan hep bunları yaşamaktan korkmam ve başıma geldiği an bunu önleyemememdi. Alıştım, her vazgeçilişimde biraz daha ağır geldi ama alıştım. Vazgeçilmeye bile, unutulmaya bile. Sevilmemeye bile, o en çok severek hatırladığım günleri bile unutmaya razı olmaya alıştım. Oysa ne derdik, ne kadar uzakta o günler...
Nasıl ama nasıl isterdik biz de yaşamayı.
