nedense böyle durumlarda bazı yazarlar milliyetçilik yaptığımız gerekçesiyle bize saldırıyorlar, bizi yobazlıkla suçluyorlar. üşenmiyorlar, bize özgürlük, demokrasi falan anlatmaya çalışıyorlar. ama nedense gerçeği söylemiyorlar. dediklerine kendileri inanıyorlar mı bilmiyorum ama artık sıkmaya başladılar.
düşünce veya ifade özgürlüğü demek, her ağzına geleni söylemek, her istediğine dilediğin gibi sövebilmek demek değildir. bu imkanı vermez bu kavramlar, bunu ifade etmezler. her şeyin belli bir sınırı, her şeyin bir dozu vardır.
nobel meselesine gelince; yurtdışında ülkesine karşı aleyhte işler yapan kişiler her zaman el üstünde tutulur. ödül almayabilir ama almış kadar itibar görür. yakın zamanda atilla yayla söylediği sözler sebebiyle desteklenmişti, her ne kadar yalakalık yapmak için söylememiş olsa bile. orhan pamukyan desen öyle. ve diğerleri... bu hep böyledir, belki nobel alamaz ama bu sözleri mutlaka ödüllendirilecektir.
