sökülmüş bir parça bulut
dizlerinde soluklanıyor
kalk sen yine geç içinden
sormaz nasılsa
delik deşik olsa da bilmez
hali kendinden sarhoştur ve şaşkın
uykudan kalkar toplanır utanarak
ağırlıksızdır karışır yağmura
yaklaşırsa çekildiğin kadar
ittiğince dağılır incelir kopar
sırtlanır artan kırıklarını
başa döner düşerse izine
kır ne farkeder tırmala duvarımı
burdan uzakta evim
yine yasakla yollarımı
çok fazla değilim sızarım elinden
