olmayan ve hiç bir zaman da olmayacak durumdur. fikirler değil çıkarlar konuşmaktadır şu an, ki zaten hep de öyle oldu. şu an için ilişkiler karşılıklı al gülüm-ver gülüm boyutlarında. bunun en büyük sebebi aynı anda hem hükümetin hem de bdp-pkk ittifakının "dediklerini yaptırabilecekleri" cinsten bir tabanının olması. islamcılar ve kürt milliyetçiler şu anda ittifak halindeler. bunun en büyük sebebi ise çıkarlarının atatürkçüler, laikler ve türk milliyetçileri karşısında birleşmesi. yani bu pazarlıktan her iki grubun liderleri de fayda görmekte.
peki ya tabanları? öyle ya, bu ülkede islamcı safta yer alan insanların çoğu pkkya karşı milliyetçilerden farklı düşünmüyorlardı. ancak bugün gelinen şartlar altında onlar da ikna edildiler. barış için "etek öptüler". halbuki bu insanların evlatları değil miydi pkklılar tarafından şehit edilen, vurulup yaralanan, ölümle burun buruna gelen? evet, belki. ama kim takar ki onları? nasılsa başbakan ne derse onu ezberleyen bir kitle bunlar. başbakanın da bu sayede bu kadar rahat davranabildiğini düşünüyorum. yani başbakan diğer siyasetçilerin aksine yaptığı icraatların kendi tabanındaki etkilerini pek fazla umursamak zorunda kalmıyor. çünkü tabanı o ne derse onu düşünüyor.
aynı şey bdp tabanı için de geçerli. bdp elitleri de tıpkı akp gibi kendi tabanı ile ilgili herhangi bir endişe taşımıyor. bu da kendi kişisel çıkarlarını daha rahat gözetebilmeleri konusunda onlara bir esneklik sağlıyor.
sonuç itibariyle bu süreçte en son bahsedilmesi gereken şey fikirlerdir. ne fikri? şu ana kadar bir lider çıkıp da "şu şu haklar verilecek bunların karşılığında da bunlar bunlar yapılacak, bu sayede sorunu çözeceğiz" dedi mi? demedi. diyemez de. çünkü ortada taa 20-30 yıl öncekilerden başka bir fikir yok. onun yerine karşılıklı olarak birbirlerini cilalıyorlar. halk da bu durumdan ümitlenip ciddi ciddi başlarına getirdikleri adamların kendi çıkarları için mücadele verdiğini zannediyor. aptallığınıza doymayın siz!!! bu kafayla daha çok yolunacaksınız.
