hububattan beyin olursa, fikriyatı bu kadar olur diye başlayalım söze.
öyle çok uzatacakmışım gibi bir giriş oldu ama yok aslında söylenecek fazla söz. bulunduğum konum nedeni ile yaşadığım bölgede birçok şehit cenazesine katıldım, sıra geldiğinde ebedi istirahathanelerine bir kaç kürek toprak atmışlığımız oldu. açıkçası hiç çok yakınımdaki biri şehit olmadı. o acıyı tezahür edebilmek bu yaşadıklarıma rağmen mümkün değil gibi görünüyor.
asıl takıldığım ve belirtmek istediğim şu ki; ateşin bizzat düştüğü ocaklarda bugün yaşayanlar, bugün yaşananlara hala seyirci kalıyorsa ve vatanını satanlara güler yüzle bakıyorsa ve dahi destekliyorsa, hiç bir şey bilmiyorsa ve sadece bir oy atıyorsa, bunu söylerken içim sızlıyor ama, senin evladı, kardeşin, amcan, dayın her kiminse artık... o şehit olmamaış be can gardaşım. o bu şekilde ölüp gitmeyi haketmiş, sen bu hakkı ona vermişsin. onun hakkı senin omuzlarındadır.
abin kardeşin, evladın kiminse artık o vurulup toprağa düşenimiz, onun kanı senin ellerindedir.
sana hakkını helal etmeyecek!!!
evlatlarıma geride böyle bir vatnın bırakılmasında payın olduğu için ben de sana hakkımı helal etmiyorum.
hala daha susuyorsan, hala malum efendinin köpekliği yapıyorsan bu vatan uğruna bırak vurulup can vermeyi, tırnağına bir taş düşmüş maden işçisi dahi sana hakkını helal etmeyecek. toprağını sulayan çiftçi de sana hakkını helal etmeyecek.
