bir sabah uyanırsın, aslında senin olmayan bir hayatı yaşamak zorunda bırakıldığını farkedersin.
taam lan s.kerim dünyayı, ben kendi hayatımı yaşayacağım diye artistlik yaparsın ve herşeyi bırakıp
gitmeye karar verirsin.
fakat işte orada başlar bu terslik. çocukların vardır, karın vardır, yazmakta olduğun bir kitap vardır,
çalıştığın bir iş, yetiştirmen gereken projeler vardır..vay arkadaş dersin ben bırakıp gidiyorum herşeyi
başlarım işine dersin, ama bir yere gidemezsin. sokarım lan işine, kitabına, borçlarına, projelerine dersin
bu seferde akşam seni evde bekleyen 4 tane umut ve sevgi dolu gözler aklına gelir; biri 3 yaşındadır, biri 4
aylık...büyük aşkla evlendiğin eşinin sıcak gülümsemesi gelir sonra...
gidemezsin bunları bırakıp bir yere..arkadaşım sevgi aşk bir yere kadar, sen ne dersen de adına ama bir yerlere
kaçıp gidemiyorsak, bırakamıyorsak ardımızda acılarımızı bunun nedeni sorumluluktur. bilirsin acılarını arkanda
bırakmanın yolu sorumluluklarından kaçmaktır. ama sorumluluklarını bırakamazsın işte.
