Baba işini bitirir, götünü döner yatar. Tane tane çocukları oluşur. isimlerini ezbere dahi bilmez. Büyüyene kadar besler. Büyüdükten sonra, kızlarını başlık parası adı altında el aleme satar. erkek çocuklarını ise eşek gibi çalıştırır. kendisi de sabahtan akşama kadar kahvede kıçını yeller.
işte böyle bir ailede büyüyen çocuktan ne vatanına milletine hayır gelmesi beklenir ne de bir sorumluluk bilinci kazanması.
işte bugün o çocuk kalkar polise taş atar, molotofla otobüs yakar, din iman nedir bilmez. bilseydi zaten bunları yapmazdı.
peki sorun kimde?...
sorun ne devlette ne de taş atan piç'te. sorun ana-baba'dadır. çocuk; yapıp sokağa atmak için yoktur. bir çocuğa üç yaşına kadar iman ilmi verilirmiş. bu süre zarfında çocuğa gerekli olan,; "sevgi, merhamet, anlayış" verilmesi ana-babanın görevidir.
sen kalkıp çocuğu bir nimet olarak görmezsen, geleceğini sağlama almak için, menfaat için yaparsan, çocukta kalkar her türlü "babasızlığı" yapar.
sen çocuğuna sahip olsan biz de kalkıp "kürtlere" bu önyargıda bulunmayız. sorun sende. kendine çeki düzen ver (bkz: maho ağa)...
