gerçekten çok illet bir hastalıktır.yaklasik 4 yıldır belirli dönemlerde beni bulup bırakmayan hastalığım. Özellikle vizelerde sessizliğin başlamasıyla, terleyip diğer taraftan o sessizlikte kalbimin gumburtusunu duymak ve 30dknin dolmasını bekleyerek biran önce kendimi sınıftan atmak zorunda kalıyorum. bu sayede okulda uzadı ya , oda ayrı konu. Özellikle bahar aylarında geceleri yakalar ve hayatı zindan eder. bahar aylarında olunca hava degisimindendir filan diye avuturdum kendimi fakat acile zor bela düşünce gerçeği öğrendim. bu boktan hastalığın duzeleceginede inanmıyorum. carpintilar başladığı zaman gözlerimi kapatarak başka şey düşünmeye çalışıyorum. tansiyonu bir ölçüyorum 16/9-17 diye gidiyor.30dk kendi rahatlama yöntemlerimle unutmaya çalıştıktan sonra ölçüyorum 12/8, mükemmel bir rahatlama geliyor. ama diğer taraftan tekrar ne zaman yakalacagini da düşünmeden edemiyorum. ayrıca yalnızlığa bayılma rağmen, yanlız kalmaktan korkuyorum. ya daha kötü olursam ya birine haber veremezsem diye. pencereden insanlara bakıyorum, böyle bir illetle uğraşmiyorlar ne kadar şanslilar diye.Bunun sebebinede stress diyorlar ya, ne stressi amk o kadar adam var dunyada bi bizim canimiz kiymetli,bi biz cok hassasız ha?
