yazık olmuş çocuktur. benim lan o. küçükken babam diretirdi "illa kundura giy. sende erkek adamsın diye." büyüyünce o lanet deri bozması ayakkabıları bir çıkardım. ve bir daha hiç giymedim. ve küçükken hep dua ederim "allaaaam nolur sabaha ayakkabılarımın içinde ışıklar çıksın" diye. çok isteyerek dua edersem yarın o simsiyah boyanmış ve ucu topa vurmaktan sıyrılmış derimsi ayakkabının sağının solunun ışıklıya dönüşeceğini sanıyodum. vay be. anılarım depreşti.
