bülent ortaçgil : iki insan düşünün birisi kolaylıkla şarkı yazabiliyor ve büyük bir coşkuyla bunları söyleyebiliyor*. ötekisi çok zor şarkı çıkarıyor ve coşkuya dönük değil şarkıları* ama bu insanlar yine birlikte olabiliyor. başka şey düşünün kimisi şarkısında nokta koymayı seviyor öteki ise noktalı virgül kalıyor şarkılarında. yine düşünün kimisi bir deniz insanı ötekisi bir kara kent çocuğu. işin doğrusu fikretle biz biraz böyleyiz ve sanıyorum ilk akla gelen şey nasıl bir beraberliktir bu diyeceksiniz fakat şarkımızı dinlediniz ve diyoruz ki biz şarkı anlayışlarımız o kadar ortak ki işte buyrun size bunu birinci şarkıda söyledik. bu yolculuk böyle başladı şimdi biz size deniz kokusu getiriyorum adlı şarkımızı söyleyeceğiz.
Deniz kokusu getiriyorum
Nem sinmiş tuzlu bedenime
Sabah ayazından gözlerim kırmızı
Bir şarkı tutturmuşum rastgele durduramıyorum
Durduramıyorum
Deniz kokusu getiriyorum
Karlı dağların tepesi özgürlük
Dibi deniz işte akdeniz
Uçarı bir hafiflik uçuşuyor başımda
inanamıyorum inanamıyorum
Yarım gün uzakta ankara
Sokaklarında uslu kentliyi oynamak için
Yine gazeteleri okumak yine gece bıkkınlığı
Yine sabah telaşlarına alışmak için
Deniz kokusu getiriyorum
Güneş kavurmuş tenimi
Bir sevişme sonrası gibi
Neden umursamaz ve yalınım hiç bilemiyorum
Hiç bilemiyorum.
