bir film, bünyesinde bu kadar çok unutulmaz sahne barındırabilir mi? diye düşündüren film.
kadın öldü. ben kendi kendime düşüncelere daldım film akmaya devam ederken. sen yeniden doğuyorsun, aşkın uğruna insana dönüşüyorsun ve birlikte yaşamak istediğin kadın ertesi gün ölüyor. dünya bomboş gelir insana, ölmek ister o da... keşke melek olarak kalsaydım şimdi her şey daha kötü diye de düşünebilir. ben bunları düşünürken seth in yanına melek arkadaşı geliyor ve işte o sahne:
arkadaşı: eğer bunun olacağını bilseydin yine de yapar mıydın?
seth: mutlaka yapardım. saçını bir kere koklamak, onu öpmek, elini bir kere tutmak her şeye değer. sonra onsuz yaşamak bile, buna değer.
ayrıca seth in inşaattan atlayıp insana dönüştüğü sahne de eğlenceli. elindeki kanın tadına bakması, inşaat işçileriyle arasında geçen konuşmalar... deli bir adamın ifadesi vardı yüzünde. komikti. *
seth: * bu kan mı? bu kan değil mi?
işçilerden biri: * kırmızı mı?
seth: kırmızı... bu kırmızı mı? renkli görüyorum.
