hayatımın merkezine oturmuş dizeleri olan güzel adam. kalbimi ilk sarsan anısı şuydu:
"ayakkabılarını kapımın önünde görmek istiyorum!
çünkü bu,
seni seviyorum'un içine nal salmak demektir."
sonra bu geldi:
"inanmışım kaybetmek esrarıdır olmanın
çıldırmış bir vaşak gibi kaybediyorum.
ipimden kurtulmuşum kaybediyorum."
ardından aynı şiirde bununla vurdu:
"bunun için gözlerinin meryem hali sevgilim
gözlerinin meryem hali gerçek yurdumdur."
hele şunu dediğinde evi genişlemeyen bir insan yoktur sanıyorum:
"işte sen gülüyorsun
ve beni daha geniş bir salona almış oluyorlar."
bu liste böyle uzayıp gidiyor. hatırladıkça anlıyorum aslında dizelerine ne denli tutulmuş olduğumu. kıymeti öldükten sonra anlaşılmasın, facebook şairi yapılmasın istiyorum. çok içime dokunur o zaman.
