lise yıllarıydı. okul çıkışı. sigarasızlıktan başım çatlıyacak gibi ağrıyordu adeta. derken şimdinin apaçilerinin atalarından olduğunu tahmin ettiğim bok sarısı saçlı kız yanında iki badisiyle karşımda durdu ve şu beni o sıralar hayattan tiksinmeme sebebiyet veren emir cümlesini kurdu; - çıkh la benle! cevap bile verememiştim. bu durumun vahametini ertesi gün anlayabildim. bizim bok sarısı cevap vermeyerek beni utangaç zannetmiş. utancından bir şey bile diyemedi demiş, kendi kendine.* -aşkım laaa sen de ne utangaç çıktın. diyip koluma girdi. işte ne olduysa ondan sonra oldu; +siktir git lan deli! dedim ve bir de üstüne tokat yedim.**
