ajdar anık'tan ziyade, ajdar anık'ın samimi arkadaşı olmanın daha rezalet bir durum olduğunu düşünüyorum. bu adamı gördükçe, etrafında hiç mi seven dostu yok da bu duruma müsaade ediyor diyorum. kimisi için gemileri yakmış, kimisi için vitesi boşa almış gidiyor derim ama hepsinin bir felsefesi var. ajdar ise olmamış. yani küçükken inşaata topun kaçsa, büyüdüğünde olacağın adam bu değil. dayak ya da şiddete maruz kalmaktan kaynaklanması mümkün değil. sussam olmuyor, susmasam olmaz. bu adamı sevmem imkansız, nefret de etmiyorum. tarafsız da değilim. hayatımda adını koyamadığım ender gelişen osasuna atakları misali bir durum.
