eski dönemlerinde black metal ve death metal tabanlı yapsalar da bu durum, onların progressive metal yaptığı gerçeğini asla değiştirmedi. kanımca az teknikle çok şey yapabilmiş bir grup. hatta bu yönleriyle bana "metal'in pink floyd'u" gibi geliyorlar. daha da açacak olursam: bilirsiniz, pink floyd müziğinde teknik anlamda "ortalamadan" öteye gitmemiş, sade şekilde -kasmadan efendi efendi- çalmış ama bir yanda da tüm duygulara tercüman olabilmiş bu sebeple benimsenmiş, yine epic ritimlerinin verdiği duygu patlamasıyla kısacası olgun müzikleriyle opeth'in pink floyd'un upgrade edilmiş halidir demek yadırganacak bir durum değil. biliyorum, eleştirecekler hatta abartıp eksileyip küfür edecekler de olacaktır; ama benim görüşüm bu. bu kanının filizlenmesinde, hey you şarkısının girişindeki arpejin, opeth'in In the Mist She Was Standing'in 05:33'teki arpejiyle benzerliğin payı yüksek.
bu pink floyd benzerliğinden sonra kişisel yorumuma devam edersem: opeth, benim için yeme, içme gibi ihtiyaç olan, aynı şekilde telefonun hafıza kartı dolduğunda yeni gruplardan albümler ekleyeceğim an silmem gereken dosyalar söz konusu olunca "asla silmeye kıyamayacağım" bir gruptur. her türlü duygumu dışa vuran bir gruptur.
son durumdaki müziklerine gelirsek: martin lopez ile yollarını ayırmalarıyla yadsınamaz bir değişim yaşadılar tabii düşüşe geçtikleri anlamına gelmez zira çıkan albümler gayet başarılı. bu değişim, progressive death metal tabandan daha soft türe kaymalarıyla oldu. buna rağmen dinleyicilerden olumlu tepkiler almayı başarabilmiştirler. tabii, sertliği seven bir dinleyici olarak eski opeth'i yeni opeth'e değişmeyeceğimi de belirtmek istiyorum. umarım sıradaki albümleri "dozu ayarlanmış" progressive'likle yapılır. dozun ayarlanmasından kastım, müziklerin eskisi gibi olması değil elbette, ama brutal vocal gibi opeth ile mütemmim cüzlerinden olan bir öğeyi serpiştirmek gerek yer yer, mikael'in "artık brutal vokal yapmıyom amına goyim" tavırlarını saygıyla karşılasam da biz, böyle yardırmalı-duygulandırıcı bir şekilde bağrımıza bastık opeth'i, şimdi geçmişinden soyutlanarak müzik yapmaya çalışması da abesle iştigaldir.
neyse hülasa, opeth candır, ilk albümü de son albümü de öpüp başıma koyarım.
