insan ölünce, gözleri bir garip oluyor, gidiyor rengi, yüzünden kan çekiliyor ki görme. o an türk, yunan ya da bir milleti temsil eden naaş olmuyor, berbat insanın ölü hali, sorma gitsin. farklı yerlerde, farklı yaşayanlar, aynı ölümle ölüyor, sayma gitsin. aynı işkenceyi görüyor, bambaşka fikirlerde olsa kafalarında, aynı direnişi, aynı inancı gösteriyorlar. aynı diklikte başları zulmün karşısında, sevginin karşısında aynı şekilde eğiliyorlar. durum böyleyken türk dostum, bu dünya herkese açmamış mıdır kapılarını? sizi birbirinize düşman eden, birbirinize kırdırıp kendini unutturan kavram imparatorlukları utansın.
