günümüzde (özellikle gelişmiş ülkelerde) hızlı bir şekilde artan hastalık.
bu insanların hepsi dışarıdan beslendikleri için çalışmaya ihtiyaç duymazlar. çalışmayan insan evinin rahatlığını bırakıp dışarı çıkmaz. bir de onu besleyenler evi çeşitli eğlencelerle süslemişlerse (ki sadece bir adet bilgisayar olması bile yeterlidir) o kişi %80 ihtimalle hikikomori olur.
2,5 seneye kadar ben de hikikomoriydim. okula gitmezdim, tüm zamanımı bilgisayar başında geçirirdim. sonunda sınıfta kaldım ve başıma çeşitli olaylar geldi. aklımın başına gelmesi gerektiğini fark edip (başta online oyun hesabımı silmiş olmak üzere) çeşitli adımlar atıp kurtuldum. hala etkileri görülüyor tabii. mesela hala insanlarla doğru düzgün iletişim kuramıyorum. hala kalabalığı sevmiyorum. oysaki hikikomori olmadan önce etrafımdaki herkesle iletişim kurabilen, sevilen bir insandım. şimdi insanların benden nefret etmesi için çabalıyor gibiyim. büyük ihtimalle işe yarıyor, sürekli insanlara bulaşıyorum. belki o rahat günlere olan özlem, belki benden daha sosyal olmalarından dolayı onlara karşı duyduğum nefret. ama bunlar zamanla düzelecek. sonuçta asosyal olmak, hikikomori olmaktan iyidir. öyle değil mi?
