tartışılacak bir yanı yoktur. bir dinin kuralları çerçevesinde yaşam sürmektir. bu kurallar kimilerine anlamlı gelir, kimilerine anlamsız gelir. bu ayrı bir mesele. ama ortada homojen bir toplum yokken, teminatını bir varlığa inanmak üstünden kuran bir yapıyı herkes için geçerli bir yapı haline getirme isteğinin kendisi sorunludur. daha bunu göz önüne almadan, şeriat diye sayıklamak, en güzel bir şey diye diller dökmek, yaşanan tüm gerçekliği yok sayıp kendi isteğini doğru olanmış göstermek adına çarpıtmak, meseleyi salt bir takım ceza farklılıklarına indirgemek, istenen yapının sadece cezalardan ibaret olmadığını, insanların yaşam biçimini de kabul edilen bir doğruya göre sekillendirmek olduğunu, bu kabul edilmiş yapıya göre yaşama zorunlulugunun kendisinin meselenin kendisi olduğunu görmezden gelmek ve sürekli olarak cezaların şiddetiyle toplumun kontrol altına alınabileceği iddiasını gütmek demagoji yapmaktır. cezalardan bu kadar bahsetmenin kendisinin arzulanan sistemin işlemiyor olmasının bir ispatının olabileceğini düşünmekse nedense pek zor gelmekte kişilere eğer illa ki kendisinde yanlış giden bir şeylerin olduğunu söylemek gerekirse.
