geçen gün kız arkadaşım annesine benden bahsetmiş. malum, kızlar erkek arkadaşlarından ailelerine pek bahsetmezler, hatta hiç bahsetmezler. türk örf ve adetlerine biraz ters bir durumdur çünkü. fakat bu durum buluşmamıza, görüşmemize engel teşkil ettiğinden mütevellit dayanamamış ve anlatmış beni annesine. annesi de beni şaşırtan ve mutlu eden cümleler kurmuş sağolsun.
anne: kızım sen sen ol kimsenin ahını alma, o çocuğu üzme, o da insan evladı tamam mı annem..
bir kadının kendi kızını, kendi çocuğunu düşünmesi anneliktir. ama başkasının çocuğunu da düşünebilmek pırlanta gibi bir kalbe sahip olmaktır. tanımasam da kendisini, ellerinden öpüyorum.
