bazı zamanlarda da şu şekilde dile getirilen hastalıktır.
''o...pu çocuğuna o...pu çocuğu diyemiyorum yağğğ''
...ve genelde hayatı sözlükten ibaret kişilerde küfür etme değil de küfür edememe şeklinde başgösterir.
kimse kimseyi hakedene her ne kadar gereksiz de olsa ana-bacı küfür etme hakkından alıkoyamaz. meali ''bana ne lan! git kime söversen söv''. ama bu alıkoyamama durumu da yerine göre değişir.
misal; terörle ilgili bir üniversite konferansı verirken teröristlerden o...pu cocuklari diye bahsedemezsin. ama bunu sokakta rahatça yapabilirsin. hatta alasını bile yaparsın. aynı konferansta ''terörü çözmek için teröristlerin g.tlerinden kan alınmalıdır.'' da diyemezsin. çünkü o akademik ortama uymaz bu davranışın. konferansı verdiğin amfinin arka sıralarından homurtular duyulmaya başlar. güvenlik çağırılır akabinde ve kendini sokakta bulursun.
işte sözlük ortamı da böyledir. kısa keseyim; diyemezsin arkadaş! burada orospu çocuğuna orospu çocuğu diyemezsin. çünkü burası önüne gelene küfür ederek içini boşaltabileceğin hatıra defterin değil. ayrıca küfür ederek erkek olunuyorsa ve sorunlar çözülüyorsa bilesin ki kendini küfür ederek ifade etmek embesilliğin göstergesidir.
dedim ya hayatın sözlük olmuş. çık biraz gez yahu. arkadaşlarına git. şehre in. vitrinlere bak. boş boş dolaş. kafede barda oturan kızları kes. becerebiliyorsan ayarla...
''hiç mi küfür etmeyeceğiz?''
et anam. et. kimse senin paragraflarca süren, mükemmel türkçeyle yazılmış ve içeriğinden üstünde yazdığın konuya hakim olduğunu gösteren entrylerini noktalarla sansürlenmiş küfürlerle süslemeni engellemiyor sanırım.
