kayınvalide: herhalde yine sen vermeyeceksin parayı.
kız: (hiç bozulmaz) yok tamam şuradan vereyim.
kayınvalide: tamam tamam!
kız: ay yok kıyamam, tamam ben şeyapim..
kayınvalide: hııı..
kayınvalidesi olduğunu nereden biliyorum? efenim yol boyunca arka koltuktan bütün hikayelerini dinlemek zorunda kaldım. sadece ben mi bütün balgat dolmuşu.
mesela kızın nişanlısının adı cihan. bunlar giriş katta bir ev alacaklar, kızın dayısı bulmuş, gerçi başka birine niyetlenmiş ama bunlara kalacak galiba. ev daha inşaat olduğu için cihan istediği gibi müdahale edebilecek, isterse mutfağın yanındaki odayı mutfağa katacak, öyle seviyor çünkü. kızın işine 6-7 dakika yürüme mesafesinde ev. 250 bin lira, işte cihanla bi' konuşacak o kadar çıkabilir miyiz diye(burada da kayınvalide sokuyor lafı "sen de çok şey yapma, belki alamayız, sıkıştırma cihan'ı", ama kız asla bozulmuyor, "ay yok niye sıkıştırayım ben onu ihihi"). eğer ev yetişmezse kız düğünden sonra bir iki aylığına geçiveririm diyor cihan'ın şimdiki evine (kayınvalideden sert yanıt "olur mu canım öyle şey!" kız hız bile kesmiyor). evim dedi bi' de sanırsa allah söyletti.
Bir gün kulaklığımı unuttum, başıma gelen olay bu oldu.
