çocukluğumun ilk tramvalarından biri.
o zaman akıllı işaretler de yok, kimse de bu kitap çocuklara okutulmaz bilinci gelişmemiş. okudum, ağladım. sonra tekrar okudum.
günlerce annemden ayrı kalabileceğim korkusuyla okula gitmek istemedim.
o günden beri de temizlikçi kadınlara, uzun saçlı iri gözlü kız çocuklarına da garip bakıyorum. sanki uzun süre baksam, benim de annemden ayrılmam gerekecekmiş gibi..
