kadını modernizm değil ataerkil zihniyet orospulaştırmıştır. ilkçağ'da da, ortaçağ'da da, sanayi devrimi ve modernizmle de kadına biçilen rol sevişen, evi çekip çeviren, çocuk yapan (malum iş gücü lazım), itaat eden, sorgulamadan yaşayan bir insan profilidir. kadın korunup kollanabilmek adına yüzyıllardır evlilik adı altında zaten orospuluk yapmaya zorlanmaktadır. bu tabi ki her evlilik için geçerli değildir. söz meclisten dışarı ama modernizmin kadına eskiye göre getirdiği yeni bir kuralı dışında farkı yoktur. o kural da "hadi sen de çalış, para getir, artık ihtiyaçlar fazla, çift maaş lazım" baskısıdır. eskiden evden çıkıp ekonomik özgürlüğüne kavuşmak isteyen kadının şu an ki tüketim toplumunda "çalışmama hakkı" yoktur, kalmamıştır. çünkü bu çağ artık insanları çok tüketmeye zorunlu kılmıştır. çok tüketmek için günde 12 saat asgari ücrete zorunlu kılınan köleler haline çevirmiştir. bu kadını da erkeği de hapseden bir sistemdir.
evlendikten bir yıl sonra henüz hamile kalmamış kadına "kusurlu mu bu?" gözüyle bakan ya da "hadi torun bekliyoruz" şeklinde baskı yapan aileler hala var. insanlar kendi çocuklarının istedikleri ve kendilerini hazır hissettikleri bir zamanda yeni bir cana vesile olmasına dahi saygı gösteremiyorlar. istekleri cevapsız kalınca ilk baskı da henüz ya da hiç çocuk düşünmeyen kadına yapılıyor. hatta tüm baskıyı bizzat kadın çekiyor. bu yeni bir şey değildir. yüzyıllardır var olan bir anlayış. ne kadar erkek çocuk yaparsan o kadar aile güçlenir, iş gücü artar. aile saygın bir yere ulaşır. sana erkek çocuk veren kadın da saygı(!) görür. bunun orospuluktan ne farkı var ? yani orada orospu olan yine kadın değil,asla. ama kadına yapılan muamelenin adı budur.
modernizmin kadına "sen de özgür bir bireysin!" gibisinden bir vaad verdiği doğrudur. bu vaadin bomboş olduğu daha da doğrudur. ama orospu olan kadın değildir her zaman. çoğunlukla bu rolü ondan daha orospu olan bir erkek biçmiştir kadınına.
bu arada, kadının orospusu neyse de erkeğin ki hiç çekilmezmiş. (!)
