bu bozukluktan müzdarip ve en son 10 yıl önce bununla ilgili ilaç kullanmış bir kişi olarak birkaç tavsiye daha vermek isterim.en iyi yöntem takıntıların kaynağını bulmak ve onlarla barışmak. mesela bende temizlik takıntısı vardır. günde 5 kere banyo yaptığım ama yine de pis olduğumu düşündüğüm zamanlar vardı. bunu günde 1'e düşürdüm. kimi zaman banyodan çıktığımda bile yeterince temizlenmemiş olduğumu düşünürüm ama bu durumu kabullendim. yani gerçekten yeterince temizlenmemiş olsam dahi bunun sonunun ölüm olmadığını biliyorum ki eskiden bakkala dahi gitsem mutlaka banyo yapar, temiz kıyafetler giyerdim. sorun güzel gözükmek vs. değildi, temasta bulunacağım insanların temiz olmadığımı düşüneceklerinden korkuyordum. bu düşüncem hala tam olarak geçmediyse de bu durumun dünyanın sonu olmadığını düşünerek kendimi rahatlatmaya çalışıyorum. kendime çok fazla kıymet verdiğimi düşünüp, temiz olsam da olmasam da insanların pek umrunda olmayacağına dikkatimi yöneltmem biraz etkili oldu bu sorunun çözümünde.
bir diğer takıntım yüksekle hiçbir alakamın olmadığı durumlarda bile yüksekten düşme korkusu yaşamamdı. mesela gündüz vakti yatağımda uzanırken aklımdan sürekli balkondan düşeceğim geçiyordu. bunu unutmak için gözümü kapadığımda gözümün önüne balkondan düşme görüntülerim geliyordu hem de üst üste, hiç durmadan. yolda yürürken, otobüse binerken, tuvaletteyken.. nerede olursa olsun ve ne yaparsam yapayım bir an bile aklımdan çıkmıyordu bu sahne. sonra bir anda kedimi balkondan düşersem olabilecek en kötü şeyin ölmek olacağını ve bundan da zaten kaçamayacağımı düşünürken buldum. balkona çıktığımda kenarlara çok fazla yaklaşmazsam eğer güvende olacağımı düşünüp; istemediğim sürece hiçbir gücün beni parmaklıklara doğru itmeyeceğini, yanımda başka insanlar olduğundaysa biraz dikkatli olup vücudumun bir tarafını camdan tarafa verirsem eğer bir sorun oluşmayacağını telkin ettim kendime. böyle anlatınca bana bile komik geliyor ancak bu yöntemle ikna oldum. şimdi balkona rahatça çıkabiliyorum. kendimi güvende hissetmek için cam kenarına koyduğum sandalye ye oturuyorum.yani demem o ki bu ve bunlar gibi takıntılarım, ne yapsam da tamamıyla geçmedi ancak hafiflediler. hafiflemiş halleriyle bunları kabul edip, böyle yaşamayı takıntı etmezsek eğer sorun da kalmaz. 'niye takıntılıyım?' diye takıntı yaparsak bunlardan kurtulmanın önüne en başından set çekmiş oluruz. her insanın kendine özgü yanları vardır. bu durumu kabullenip, bununla yaşamayı kolaylaştırmanın yollarını bulmaya çalışmak en doğrusu olacaktır.
