bir çok yazar dahil böyle bir durumla karşılaşılınca at gözlüklerini, kafanızı darlaştıran bağları ve ön yargıları bir yana atıp onun bir insan olduğunu hatırlayıp hastaneye götürmek bunların başında gelir, beyni yıkanmıştır, kullanıyorlardır, pişmandır ,dağdan inmek istiyor inemiyordur, hayata ve her şeye kızgındır ve bu kızgınlıkla verdiği kararı kendine söylediği yalanı sürdürüyordur, hayata bağlayabilirsiniz ne kadar kötü olursa olsun konuşarak, sözlerin gücünü kullanarak iyi bir insan yaratılabilir unutmayın. o insanın yerinde siz de olabilirsiniz tenha bir sokakta yürürken ensenize bir odunla vurup kaçırılmanıza bakar sonra geçmişini unutturan bir iğneye bakar. bir de şimdi düşünün o teröristin yerinde olsanız tertemiz bir hayatınız, kahvaltı yaptığınız bir aileniz, sizin parfümünüzü kokladıkça heycanlanan sizi özleyen birilerinin olmasını kurtarılmayı mı istersiniz yoksa o anda karşılaştığınız biri tarafından öldürülmek mi.
not:pkk sempatizanı değilim, faşist de değilim, sadece ve sadece insana insan olduğu için değer veren bir dünya insanıyım.
