şair faruk nafiz çamlıbel atatürk öldükten sonra şu mısraları yazdı:
yürüyor, kalbimizin durduğu bir yolda değil,
kanlı bir gözyaşı nehrinde muazzam tabutun
ey ilâhın yüce davetlisi, göklerden eğil
göreceksin duruyor kalbimizin üstünde putun!
yusuf ziya ortaç da belli ki öteki şairlerden geri kalmak istememişti, kervana katıldı:
dağların ardında sönüşü gibi,
millete can veren, vatan yaratan;
tanrının göklere dönüşü gibi
her zaman ırkıma büyük baş atam,
tanrılaş gönlümde, tanrılaş atam!
ömer bedrettin uşaklının şiiri:
bir güneş gibi yalnız/ sensin ülkü tanrımız.
vasfi mahir kocatürkden:
peygamber, tanrısına duymadı bu hasreti/ vermedi bu kudreti tanrı, peygamberine.
ilhami bekirden:
ilk adam, mavi gözlerle baktı toprağa,
toprağın haritasını çizdi bayrağa;
allah değil, o yazdı alın yazımızı.
bu yaklaşımın mirasçıları elbette atatürkü bir insan olarak görmeyecekler, insan olmaktan kaynaklanan zaafların hiç birisini ona kondurmayacaklardır.
alıntı sonu
yukarıda ki şiirlerde itikadi özellikleri açıklanan din.
