ben hep geç kaldım. sana, ona, ondan öncekine... asla emin olamadım, zaman istedim bir işe yaramadı. aradan çekileyim başkasıyla mutlu ol dedim. olmadı. konuşmaya çalıştım. konuşamadım. ve artık sırtını döndün bana en ihtiyacım olduğu anda. beni öylesine olduğum gibi kabul etmiştin ki bir daha kimse bana öyle davranamaz sanki. davranmaz da. sigaramla, yok zayıfladım, şişmanladım kuruntularımla, yerli yersiz ağlamalarımla, unutamadıklarımla... ne yazıkki sen de kaybettiklerimden oldun artık. o kadar çoksunuz ki canım yanmıyor artık kayıplara. gözümden yaş akmıyor düşündüğümde. ama beklemediğim bir anda saçma sapan bir kitapta, filmde görüyorum seni. işte o zaman hiçbir şey engel olamıyor gözyaşlarıma.
