içinde bulunduğum yaş.psikolojik sınır olan 29 yaşı geçince bu gerçekle karşılaşıyorsunuz işte.bir duvar gibi tosluyorsunuz 30 yaşa.üstelik türkiye'de ve erkekseniz, önünüze konulan "hazır edilmesi gerekenler listesindeki" hiçbir kriteri de gerçekleştiremediyseniz oyunun dışında kalmışsınız demektir.bunu en iyi yaşayan bilir.kimsenin kimseye salt karakterinden ötürü değer vermediği bu yalnız ve güzel ülkemde oyunu kurallarına göre oynayamazsanız sizi sobelemek için çıkan biri de olmaz.saklanmanıza gerek yoktur.çünkü kimse sizi sobelemez.siz zaten bu oyuna hiç dahil olmadınız.saklambaç oynayan çocuklara uzaktan bakan yalnız çocuk sizsiniz!her şey akıp gidiyor.bu entryninde akıp gideceği gibi.sözlükte akıp giden yazılar, dışarda akmakta olan bir hayat, akrep ve yelkovanın durup dinlenmeden ilerlemesi, günlerin biteviye gelip geçmesi...sizse aranılan kişiyi verilen adreste bulamayan adam şaşkınlığıyla kalakalırsınız hayatın ortasında.adam o adresten çoktan taşınmıştır başka bir semte.kimse de bilmez nereye taşındığını.siz kalırsınız hayatın ortasında "açıkta kalan yara gibi." "hava aldıkça sızlayan diş "gibi.arkadaşlarınız da ayak uydurmuştur hayatın halay başı olduğu bu panayıra.hepsi kol kola girmiş halay çekmektedirler.mutludur herkes.sizse ben halay bilmem ki diyerek alkış tutarsınız bu olup biten cümbüşe en fazla.akışlarsınız oynayanları oyun dışında kalan olarak.bir müddet sonra alkışlamaktan da vazgeçersiniz.bu panayırı, düğünü gece henüz noktalanmadan terkedersiniz.vay amına koyayım dersiniz sonra.ne çok geç kalmışım hayata.hayat akıp gider, sadece siz sürüklenirsiniz.hayat oyunu kuralına göre oynayanlar için devam eder, sizse parmağınızı ısırıp kıskançlıkla bu gangnam style yapan bok herifleri uzaktan izlersiniz.zaten hayat nedir ki? oppa gangnam style!...
