mezun olup askerliği bitireli 3 ay olmuş neredeyse ve ben hala iş bulamadım. babam vefat edeli 8 yıl olmuş. hemen bir iş bulup anneme bakmalıyım diyordum kendi kendime. bu düşüncelere dalmışken annem geldi yanıma. "oğlum üzülme. ben seni bana bakman için sevmiyorum ki. nedensiz seviyorum. ve ben inanıyorum ki sen gerekirse dilencilik yaparsın yine de annene bakarsın" dedi. bir evlat için bundan daha güzel bir söz var mı bilmiyorum ama bazen içimden keşke anneler bu kadar mükemmel varlıklar olmasa diyorum. böylece annesi olmayan milyonlarca insan daha kolay alışır yokluklarına.
