Beden eğitimi derslerini sevmeyen hatta nefret eden yegane öğrenciydim ben okul hayatım boyunca..
hiç sevmedim o dersi..
ilk okula giderken, öğretmen herkes önümüzdeki hafta eşortman getiricek,
kimse eşortmansız gelmesin diye tembihlemiş, babamın yurt dışında olmasından dolayı da o hafta alamamıştı annem.. aslında maddi durumumuz kötü değildi, dışardan bakan eşortman alacak paramızın olmadığınada inanmazdı.. babamın iyi bir işi olmasına rağmen bazen aylarca gelmez, defter kitapsız kaldığım zamanlar bile olurdu, sonra koli koli defter kitap kalem önlük mont pantolonla gelir, evde bayram havası eserdi..
Sonra yine giderdi. aylarca yok..
ilk hafta eşortmansız gittim.. Utanç içerisindeyim, eşortmansız öğrenciler 10-15 tane var benim gibi,
gariban, ailelerinin durumu ciddi anlamda kötü olan çocuklar..
onlarla beraber ayrı bi sıradayız, eşortmanı olanlar gurur içerisinde renkli eşortmanlarıyla yerinde duramıyolar... bizim sırada hüzün mevcut, gözler yerlerde.. öğretmen ikaz ediyo, önümüzdeki hafta herkes mutlaka eşortmanla gelsin diye. sonra eşortmanlılar koşuyo oyun oynuyo biz ayrı bi kenardayız, öğretmen serbestsiniz diyo.. ben sınıfa çıkıyorum, kimisi yandan oyunlara dahil olmaya çalışıyo umursamadan..
anneme diretemiyorum, durumun farkındayım, onuda üzmek istemiyorum..
çocuk aklımla yarım ağız ' noldu anne aldın mı diyorum ' hafta içi,
alırız oğlum tamam diyo hüzünle... Pazartesi çabuk geliyo..
Yine aynı sıradayım ama bu sefer sayımız daha az. bi kaç kişi daha bize veda ederek gıcır eşortmanlı çocuklar safında yerini almış bile.. toplam beş kişi kaldık.. Öğretmenin yüzüne bakmıyorum, zaten sıramız belli, aynı yerde sıradayız yine önlüklüler.. O sırada beklerken zaman uzadıkca uzuyo, gıcır eşortmanlı çocuklar kendilerine imrenerek bize ise üzülerek bakıyo..
Niye almadınız oğlum/kızım diye sormuyo bu sefer öğretmen..
beni sınıfa nöbetci gönderiyo, diğerlerini ise başka bişeylere..
Camdan olanları izlerken, kendi kendime o kadar çok soru sorup o kadar kendimi rencide ediyorumki,
o an itibarı ile okula gelmemeyi bile düşünüyorum...
Sonraki haftada alınmadı tabi eşortman, anneme sormadım aldın mı diye ?
Onu hiç üzmek istemedim, giderken gözlerine bile bakmadım hatta, üzüntüsünü görmemek için,
belkide bu halim onu dahada üzdü..
O hafta pazartesi günü önlüğümü giyip çantamı aldım yine,
Ve okula gitmedim...
Bahardı, dışarda hava mis gibiydi,
Okuldan kaçmak güzeldi...
Sonra yine bayram geldi. Senin bildiğin bayramlardan değil,
Baba bayramı bu.
Hoş geldin.. ama hep geç geldin be bayram..
