yazıp yazıp , kaçıp kaçıp o durakların yanındaki ayaklı çöp kutularına , evlerin posta kutuluğuna atmak istiyorum .. bilmediğiniz belkide her sabah aynı durakta beklediğiniz adamın yalnızlıktan ruhu bulananıyor , kulaklarında ki müzük sokaktaki köpek , kaldırım taşları de tek arkadaşı olmuş artık .. kimsesizler mezarlığına yatan dostlarına dua eden biri var yan koltuğunda biliyormusun ?
Benim bana hunharca saldırımdan kimse zarar görmemiştir kimse kadar , benden başka .
Biri birgün beni o posta kutusunun önünde yakalayacak , biri her sabah düzenli olarak cebimde buruşturduğum kağıdı merak edecek ve bakacak ne bu diye ?..
Bakmasın , bulmasın beni bir daha, her ne eksikse iyi gelmiyor bana.
hep birşeylerin eksikliğinden yaş döküp, hiç bir zaman o şeye kavuşmayacağını bilmek yalnızlığın kendisi sanırım.. akşam eve gelince terliklerini bıraktığın yerde bulmakta buna dahil, tuvalet kağıdının bitişine kadar ihtiyacın olan herşeyden mesulsün bu hayatta.
