çoğu insanın geçirdiği kazayla tanıdığı ama yinede ölümüne üzüldüğü şarkıcı insan.
barış'ın ölümüyle beraber değişik tartışmalarda ortaya çıkmıştır. mehmetçikler için bu kadar üzülmüyormuş bu millet, barış kimmiş, barış'ın kaç tane şarkısını biliyorsun gibi gereksiz bir çok konu tartışıla dururken; asıl merak ettiğim insanların 2 ayrı safa ayrılması ve bunun nedeni.
barış öldüğü için kendini harap eden ve saatlarce ağlayan insanlar var benimde etrafımda hem çocuk denilecek yaşta hemde 40-50 yaşalarında insanlar bunlar. nasıl oluyorda 7'den 70'e bir grup insan sanki kardeşi ölmüş gibi üzülüyorda, geriye kalan ve benimde içinde bulunduğum diğer grup allah rahmet eylesin, öldüyse öldü yani napalım diyebiliyor acaba? bizim 2. grup olarak, 1. grup insanlardan farkımız insani yönümüzün çok gelişmemiş veya körelmiş olması mı sebep? yoksa yıllardır beyin boşaltma programlarıyla dolup taşan güzide televizyon kanallarımızın millet üzerindeki etkisi midir 1. grubun hassasiyeti?
