deprem sonra iş icabı üç ay kaldığım şehir. ilçe yetmişbin merkez nüfusu ve çevre köy , beldelerle birlikte iki yüz bin sınırına dayanmış gözüküyor. bu haliyle bir çok ilden büyük.
sakın aklınızda ne olacak van' nın bir ilçesi van gibidir demeyin van' la , hatta cevresinde ki il ve ilçelerle ortak hiç bir özelliği yok. erciş'e van tarafında girdiğiniz de hemen büyük bir tabelayla ebubekir çiftçi hatıra ormanı karşılar ilçe merkezine doğru illerdiğinizde ebubekir çifti parkı , ahmet çifti sokağı , bilmem ne çifti sokağı böyle devam eder.
daha sonra öğrendiğime göre bu çiftçiler ailesi ercişin ileri gelen ailerinden biriymiş her sene aşiret destekli belediyeyi kazanıyorlarmış, en son belediye başkanlığı yapan çiftçi ferdi fatih çiftçi " adım fatih çiftçi erciş babamın çiftliği" şiyarıyla ercişin sokaklarına caddelerine sülalesinin ismini vermiş.
ilçe tam bir hindistan, tayland şehri havasında yol çalışması bitmeyen yollar , merkezinde geçen koyun sürüleri ve en önemli ercişlilere verilen trafiğin amına koyan 65d... plakalı arabalar...
doğu da türk üzentiliğinin tavan yaptığı yegane yerdir. esnafları yabancı olduğunuzu hissetiği andan ilk cümleleri türk olduklarına dairdir. kürt olduğunuzu söylediğinizde alacağınız muhtemel cevap " gardeş benım anam da kırmanç" yada " benim özüm de kırmanç" olacaktır .
kesinlikle ercişten biraz kalıp malazgirt , adilcevaz, tatvan' a gittiğinizde kendinizi yobaz bir arap şehrinden, sosyal bir kuzey avrupa şehrine irtica etmiş gibi hissedersiniz .
