2001'de almanca dersi kapsamında her öğrenci bir mektup arkadaşı edinmeliydi. oflaya puflaya seçtik, ne çıkarsa bahtına misali. bakıyorumda dolu dolu 11 sene olmuş onunla tanışalı. hiç bir zaman 1 haftadan daha fazla sürmedi hasretimiz. beraber ders çalıştık, sabahlara kadar sohbet ettik, saçma sapan msn oyunlarından oynadık, birbirimize hediyeler gönderdik ve daha bir ton şey. hayatımın çok büyük ve önemli bir bölümüne hiç kesinti yapmadan tanık oldu kendileri, aynı şekilde bende ona. bugune kadar yapamadıgımız tek şey aynı ortamda bulunmaktı. bir gün o da olur belki diyorum hep kendi kendime.
