üçüncü bölümden beri izlerdim. iş güç bayadır izlemiyordum. geçenlerde sözlükte 88.bölümden o kadar bahsedildi ki bi izleyeyim dedim açtım. o hüzünlü şarkısı çalınca bir de baktım ağlıyormuşum. valla. uzun zamandır ayrı kaldığın annene sarılırken ki duygun gibi. ismail abi el sallıyordu ben ağlıyordum. erdal bakkal'ın o en çok güldüğüm hüzünlü müziği çalınca bile durduramadım kendimi. hala ağlıyordum. yavuz iyileşene kadar.
