Bir kere niyet olcmeyi hic sevmesem de bu durumda yine de bazi noktalari dusunmeden edemiyorum.
Oncelikle tema cok zayif enstrumanlarla yazara sunulmus. Temanin samimiligi, yazardan istenen seylerce biraz zedelenmis. Bir kere cok fena bir hata yapilmis. Pozitif ayrimcilik, kucumseme, yargilama mevcut. Bir engellinin mutluluga ihtiyaci oldugu gorusunu ima etmek, engelliler mutsuzdur yargisini dogurur. Yazardan istenen empati kurmakken, organizatorlerin bu empati eksikligi celiski degil midir? Yani size gore engelliler mutsuzdur veya mutlu olmayi basaramamaktadir, biz yazilarimizla onlari mutlu edecegiz. Ben burada empati goremiyorum. Burada genelleme gibi buyuk bir hata goruyorum.
Bir diger samimiyeti sorgulatan ve projeyi tehlikeye sokan unsur engelli olmayan birinin engelli olan birine empati duyabilme olasiligi. Fiziksel bir handikapin psikolojiye olan etkisini tam manasiyla anlamak icin o sorunu yasiyor olmak gerekmez mi? Bizden istenen, vicdanimizi zorlayip hissetmemiz degil, hayal gucumuzu zorlayip edebi bir yalan yaratmamizdir. Yazara, engelliyi mutlu etmek gibi bir misyon yukleniyor. Yazar da bunu zorunlu goruyor ve kalemini mukemmellestirmeyi dusunuyor. Mekanik bir eser cikar ortaya.
Mekanik acidan da cok iyi bir eser ortaya cikmali cunku empati duyulmasi istenilen konu cok ciddi ve dikkat isteyen bir konu. Boyle ciddi meseleler icin duygunun disa vurumu ustaca bir uslupla yapilmali. Sorarim, hangimiz mekanik mukemmelliyetcilige ulasmaya calisirken duygularini en saf haliyle muhafaza edebilecek yazma surecinde?
Ve hep sorguladim hep sorgulayacagim: edebiyatin misyonu nedir? Bir engelliyi mutlu etmek mi? Edebiyatin, edebi olma disinda bir kaygisi olmali midir? Ben bu eseri su insanlar icin su amacla yazdim diyen bir edebiyatcinin yaptigi nedir? Edebiyat toplum icindir ayni zamanda edebiyat icindir. Ancak iki durumda da edebiyatin yaptigi ortaktir: edebi olmak, insanin hayal gucune, duygu dunyasina hitap etmektir. Edebiyat bir insanin hayatini degistirebilir. Ancak bunu misyon edinemez, uzgunum. Edindigim birikimlerin arasindan bu gorusu savunan usta edebiyatcilarin safindayim bu noktada.
Soyku bir edebiyat dergisi olarak su projeyle misyon edindi, edebiyat disi bir misyon. Soyku artik bir edebiyat dergisi degildir benim icin. Bu proje benim edebiyata olan yaklasimimla tamamen ters.
