Eğer ipleri salmadıysa, olmuştur, olacaktır ve olduğunda da yalnızlık, onun en büyük silahı olacaktır. O durumdan sonra, yalnızlığını kaybettiği için ağlamaya başlar, ancak içinden. Bir zamanlar güç, beraber olmak anlamına geldiyse de, artık güç, yalnızlıktadır onun için. Gerek zekası, gerek ilgi alanları, gerek eğlenceleri, gerek ürettikleri ona o kadar engin bir kucak açmışlardır ki, bu kucak, istediğinin olmasına, kendini yalnız hissetmesine yetecektir. Ancak bu kucağı bulmasıyla sonuçlanan yalnız kalış süreci, kendisini tasavvufa* adamış bir bireyin geçtiği sürece benzer. Dışa tamamen küsüp içe kapanmaktan bahsetmemekteyiz, iç ile barışabilme sürecinden bahsetmekteyiz.
