başımdan bir türlü eksik olmayan olaylar silsilesi.
yurdum insanının sıcakkanlı olduğu bir gerçek. fakat nedense bu huyunu otobüslerde kanıtlamaktan asla usanmazlar.
matruşka kişisi eskişehirin ayazından kurtulmuş, kendini otobüse atmanın verdiği keyifle koltuğuna kurulmuştur. karşısına iki yaşlı teyze oturur. şişman olanı saati sorar ve ardından kankalığa kadar uzanan koyu bir muhabbet başlar. takma dişlerden tutunda babalarının vefatına, kilo probleminden sabah yürüyüşlerine kadar... etrafa bakan matruşka bir başka dumura daha yelken açar. birbirlerine hayat hikayelerini anlatan iki teyze ağlaşmaktadır ve biri çantasından kağıt çıkararak " sevdim ben seni. bu benim telefon numaram" diyerek ötekine numarasını vermektedir. bunlar da otobüste başlayan dostluklara imza atmış güzide insanlardandır.
teyzelerin gazabından kurtulamayan matruşka insanı bir başka otobüs seferinde de yine işkenceye maruz kalır. diyalog şöyle gelişir:
t1: teyze bir , t2:öteki teyze , m: zavallı matruşka, c:teyzeler cemaati
t1:(yanımda dikilen teyzeye bakıp beni göstererek) senin kızın mı?
t2:yok yok değil.
m:haspin..
t1:okuyon mu yavrum sen?
m: hıhı..
t1: hıı maşallah maşallah.. aman kızım önce iş sonra eş.
t2: aman yok öyle deme bizim adamlar olmasaydı kalırdık açıkta.
t1:devir değişti. sen beni dinle kızım. önce iş bul eş sonra gelir
m: ya ya..
t1: hanımlar hadi ellerinizi açın da şu kıza bi nazar duası okuyalım.
m: +9as*-+x/ds-+c/
c: tabi tabi okuyalım.
t2: sen de aç ellerini kızım allah`a yalvarıyoruz.
m: ...
t1: elhamdülli....
durağa yaklaşılır lakin teyzenin duası hala bitmemiştir.
t2: sne nerde incen?
t1: amin... hah burda incem ben.
t2: adın neydi senin?
t1: ayşe.. hadi allah`a emanet olun.
.......
