aah, ah... ne çok tanıdım bunlardan ahir ömrümde bir bilseniz.
taşradan göçmüş bir ailenin kızıdır hanım kızımız. malum kapalı toplumların o sıkboğaz yaşantısından göreceli bir özgürlüğü adımlarken viran ellerde, abazanlığı boynuna kolye yapmış ergen irilerinin çoktan radarlarında yanıp sönmekte olan bir nokta olduğundan habersiz... çakma solcu abazan sürüleri bu şekillenmeye başlayan basılmamış karlar kadar taze vücudu hayal edip bir türlü anlayamadıkları ama ellerinde taşıyıp okur gibi yaptıkları komünist manifesto kitaplarına bulaştırıyorlar bile o taze bedeni düşünüp savurdukları menilerini.
kızımız içinde bulunduğu bu sosyal(!) çevrenin örümcek ağlarının etrafına savrulduğundan habersiz, gitgide kendini içine çeken malum girdaptan bihaber koşar adım gidiyor kaybolacağı meşhum karanlığa...ahh,ah! burada bir soluklanıp jack'imden bir fırt çekmek durumundayım, böyle hayatlar hüzünlendiriyor beni.
ve bizim fırça bıyıklı, entel geçinen çakma solcu abazanlarımız, solculuğu teoride kitaplardan öğrenmeye çalışıyor, ya da abilerinden duydukları 'sol' söylemler içeren aforizmalardan saçma sentezleri harmanlayıp karı-kız ortamlarında güvercin taklaları atıyorlar habire ... tek yol devrim! devirmeliyim bunu... çoğunca kırmızı şaraplı muhabbetlerde köpek öldürenlerin leş kokularını bulaştırma çabalarındalar bu tazecik körpe bedenlere. amaç belli...
kız çaresiz, kız savunmasız, ay buluta girmiş, uluyor aç kurtlar tepelerde...
sonra bir devrim masalı anlatılır kırmızı başlıklı kıza bu hain kurtlarca. hadi sen de katıl bize... devrim yapıcaz bu gece...
ve zavallı kızımız evden çıkarken böyle söyler taşra kökenli annesine ''anne devrim yapıcaz biz arkadaşlarla gecikirim merak etme''
o zavallı anne sormaz bile 'devrim' ne?? kadın ekmek derdinde...
ve sonra aynı gece, kız sorar ''peki ama orçuncan senin ellerin neden bu kadar büyüğk?''
orçuncan'ın cevabı klasiktir; '' seni daha iyi devirebilmek için''...
