Bu öğle üzeri okuldan dönerken, annem anneannemlerde olduğunu, evden bir küçük kase yoğurt doldurup, onlara gelmemi söyledi. Evet geldim, ufak tfek işlerimi hallettim, yoğurdu doldurdum kaseye, tam kapıyı kilitlerken dedem aradı, '' Acıktık yav, hadi çabuk gel! '' dedi o sevimli ve tok sesiyle. Gülümsedim, hırsızlık olayları da çok oluyor bu aralar mahallede, kapıyı tam 3 kat kilitledim.
Koşturarak anneannemlere gidiyordum ki bir teyze seslendi bana, bulgaristan göçmeni. '' Nasıl koştiriysiniz öyle, ben de sizin gibiydim nasıl koştiriydim te büüle. '' dedi. Gülümsedim, sonra biraz daha yaklaştı teyze. '' Ama benden sana nasihat olsun, Gençlik bi kere yaşaniyi. ( Parmaklarını gösterdi, her birini sırayla kapatarak) Sonra da te büle bitiyi. Sen sen ol kendini çok yorma, ağır işleri üzerine alma. Onu da ben yapiyim, bunu da ben yapıyim deme. Gücünün yettiğini yap. Sonra ne bel kaliyi, be bacak. Nasıl içim gidiyi şimdi ben de büle koştursam. Te sen benim bu dediklerimi tee ne zaman anlarsın. Çok var daha ama bak bu dediklerimi unutma. '' dedi. Karşılıklı gülücükler saçıyoruz tabi. '' Unutur muyum hiç teyzeciğim. Doğru söylüyorsun. '' dedim. '' Yakınlardaki bir evden iri yarı 50 yaşlarında bir amca çıktı. '' O taa böyle sabaha kadar konuşur seninle. '' dedi. Sohbet etmeyi sevdiğimi söyledim, '' ben dinlerim seni teyzeciğim. ''dedim.
Belli ki yalnızdı. Konuşmaya ihtiyaç duyuyordu. Bir de güzel yüzlü, sevimli ki sormayın. Sonra anlatmaya devam etti. '' Herkes için koştiriysin, çocuklar için de öyle. iş sahibi ediysin. Onlar da unutiyi seni. Kendine iyi bak o yüzden. 3 tene oğlum var, Biri istanbul'da, diğerleri Ankara'da. Ne ariyiler, ne soriyiler. Geliyiler, nasılsın anne demiyiler de ne yiyeceğiz diyiler, ciğerim yanıyi de napiyim. Canları sağ olsun tek. Yakınımda olsalar belki ipimi şişimi alır öyle her gün olmaz da arada bir dolanırdım hiç olmazsa. Onu da yapamiyim.
Allah bana bir kız evlat vermedi. Kurban olduğum Allah, sana bir kız evlat versin. Oğlan farklı, kız farklı oluyi. Kız evlat ne de olsa merak ediyi anneyi, kan çekiyi. Benim torunlarım var kız, oğullarım aramiyi de onlar ariyi. Başka oluyi. Özlüyor insan da, Ankara'ya istanbul'a ha deyince gidilmiyi ki. Ben bunları sana iyilikten diyim kızım, nasihat olsun sana bunlar.'' dedi.
Nasıl içim acıdı anlatamam, belli ki konuşacak dertleşecek kimsesi de yoktu teyzenin. '' Te aylak zamanın varsa sana benim evi gösteriim dedi, tuttu kolumdan. Önce biraz çekindim ama baktım ki teyze konuşmak anlatmak istiyor peki teyzeciğim dedim. Biraz ilerledik. '' Bizim evleri benim bey yaptı. Usta dede. Evleneceğin adam da çalışkan olmalı, akıllı olmalı. Tüm yükü sana bırakmamalı. Yoksa evlenme boş aylak adamla.'' dedi. Evini gösterdi, hemen yakında sokak arasında da bizim ev vardı. '' Bizim evimiz de şurası teyze, istediğin zaman gelebilirsin sen de çok mutlu olurum. '' dedim. '' Yaşlanınca girişken olamiyi insan dedi. Sen bana uğrarsan arada çok sevinirim. Benim kızım yok ya çok sevdim ben seni kızım. '' dedi.
Teyzenin ellerinden öptüm, vedalaştık. Ben köşeyi dönene kadar da baktı arkamdan. El salladık birbirimize. Yalnızlık zor şey diye düşündüm. Bir yandan da Türk insanının içtenliği, güzelliği burada. Hiç tanımadığın bir insana, sokakta çevirip içini dökebilmek, paylaşabilmek güzel şeyler. Ve annemi babamı asla bu denli yalnızlığa terk etmeyeceğim.
