bugün akün sahnesinde izlediğim ve erdal beşikçioğlu' na tekrar hayran olduğum eser.
erdal bey "anne, anne" diye bağırdıkça gözyaşlarıma hakim olamadım ve defalarca alkışladım.
neden burnumuzun ucunu göremediğimizin de cevabını alıyoruz bu oyunda.
emeğine sağlık erdal beşikçioğlu.
