iş dünyasına yeni giriyorum sabah 6:30 uyanıyorum . akşam da 7:30 eve geliyorum . hiç bir duygu hissetmiyorum hayata dair . günün yorgunluğu ve hissis yaşamım devam ediyor. ne kadar böyle devam eder bilmiyorum . tüm organlarım tek tek intahar ediyor.engellemeye çalişsam da nafile. ilk kaybım cesaretim de oldu . sistemin bu kadar birbirine bu kadar sert şekilde bağlanmiş olması ekonomik ağır yükler zincirler geçilmez duvarlar sanki.üste okuduğum yazıda adeletini sikeyim dünya yazıyor bende öyle düşünüyorum . insanın değeri yok herkesin değeri hesabına yatan para kadar.benim değerim daha belli değil . kendime fiyat biçmem isteniyor. ne kadar ederim bende bilmiyorum. kapitalizm insanlara gerek olmayan herşeyi sunuyor ve zorunlu olması gerektiğine ikna ediyor sanırım . ihtiyacım olmayan telefona satın aldırıyor. daha fiyatım bile belli değilken!! şimdilik bu kadar sonra devam edecem...
