dün bütün gün bu adamları bekledim ntv'nin karşısında. sanki istanbul'dalarda ben canlı izliycekmişim gibi heyecanlandım. ve yılların aşmış adamı james hetfield nothing else matters'ı söyler. düşünmeye başladım bir çok heavy metal ve rock grupları aklıma geldi onları da onlar kadar seviyorum. ama onları görünce, şarkılarını duyunca neden hiç heyecanlanmıyorum? cevabı bulamadım. ne oluyor bilmiyorum ama james'in sesini duyunca "allah'ım sana geliyorum" diyip gaza geliyorum. hayır anasını satıyım eşek kadar oldum, büyüdüm yanım da bir kız olsa karizma sıfır mq. neyse onları canlı izlemek gerçekten keyifliydi, güzeldi, heyacanlıydı...
