bazılarının ahkam kestiği, kağıdın boyunu boyutunu, matbaanın basımını dert ettiği söykü'nün yeni ve güzel projesi. bunları sizin yerinize düşünenler var, dert etmeyin.
bu projeyi eleştirirken aklınıza elleri olmadığı için ayaklarını kullanarak resim yapan birinin mutluluğu geldi mi? 'yapabilmenin' verdiği keyfi düşündünüz mü hiç?
ya da ludwig van beethoven'ın 'cennette duyacağım' derken ne hissettiğini?
ya da Nick Vujicic'in yüzünden eksik olmayan gülümsemenin nedenlerini?
düşünmediniz. düşünseydiniz, onların mutlu olmak için hangi nedenlere sıkı sıkıya sarıldıklarını anlardınız.
bu proje, sizin sözlükte sivrilmek ve emeği olan kişilere laf sokmak için yakaladığınız fırsat olmamalıydı. çünkü hepimiz birer engelli adayıyız.
engelli olanların iç karartan, onların zaten zor olan hayatlarını iyice zorlaştıran hikayelere değil, umut veren, mutlu eden, yüzlerini güldüren öykülere ihtiyacı var.
