eğer karadeniz teknik üniversitesi gibi sikten bir okulda iseniz kıyaslama yapamazsınız. çünkü arkadaşınız yoktur.
buradaki insanlar * öyle yabani ki.
doğal olarak yeni bir sayfa açılıyor üniversiteye başladığınızda. hani yeni şeyler bekliyorsunuz ve kendiniz için bazı planlar yapıyorsunuz. ve insanlardan doğal olarak arkadaşlık gibi, muhabbet gibi bir şeyler bekliyorsunuz. olmuyor! düşünüyorsunuz, hani sorun acaba bende mi diye..
insanlarla normalden daha fazla muhabbet girişiminde bulunuyorsunuz. çünkü onlarda öyle bir şey yok. hani kendi aralarında ortam yapmış kişilerin arasına gireyim diyorsunuz. ee ortama girdiniz, çevrenize bir bakıyorsunuz ki bu ne muhabbet, bu ne seviye. tabi insan bunu bir yere kadar sürdürebiliyor. sonra yine sorunu kendinizde arıyorsunuz. acaba önyargılı mı davranıyorum? diye. e tabi insanda kendini bir yere kadar zorluyor.
bu dönemler de kızlar biraz daha olgun olur genelde*. onlara yaklaşayım diyorsunuz. öyle bir hale sokuyorlar ki sizi. sanki her hareketiniz yanlışmış gibi. insan düşünmeden edemiyor. sonra asosyal siz oluyorsunuz. eve kapanıp sözlükte takılıyorsunuz.
tiyatroya gideyim diyorsunuz. tiyatro hocası oyuncu arkadaşa sarhoş rolünü şu recep ivedik gibi yap diyor. ne alaka ise. oradan da çıkmak zorunda kalıyorsunuz. elinizden gelen bir şey yok. konser deseniz o da yok. varsa da tek başına neden bir insan konsere gider ki ?!
derslere yoğunlaşayım diyorsunuz. adamlar sınavları zorlaştırmaktan, eğitimi zorlaştırmaktan ne anlıyorsa o da istediğiniz gibi olmuyor. yani anlayacağınız şahsım adına böyle bir kıyaslama yapılamaz. hele ki çanakkale gibi bir ilde hayatınızın en güzel 4 senesini geçirdikten sonra.
