ilk yapılması gereken şey duyguları karıştırmadan, mantıklıca oturup düşünmek. eğer bunu başarırsan sonrası çorap söküğü gibi geliyor zaten. sevgi kadar istismara açık bir şey yok. sevginin sömürüldüğü, aşırı taviz verdiğin ve zarar gördüğün bir ilişkiyi sürdürmemek en doğrusu. seni bile bile üzen, yalan söyleyen, aldatan, yoran biri senin için doğru kişi olamaz. sevmeye devam edilebilirsin, belki unutmayı reddedersin ama kendi iyiliğin için uzak durursun artık.
Frida Kahlo şiirinde çok güzel anlatmıştır.
"Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim.
Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim.
Her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim.
Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim.
Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim.
Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden "sen" olduğun için vazgeçtim.
Bencil olduğun için vazgeçtim.
Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi, çünkü sevgim yüceydi.
Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım.
