zamanında top oynadığım sahanın tam ortasına kondurduklarında, ilkokul, ortaokul ve lisemi gölgesiyle kapattığında zaten çocukluk anılarımın tam ortasına heyula gibi oturmuştu. ne bisikletçi remzi ne de köfteci adil amca, hiçbiri bu kütleye dayanamadı. önce faik binalin arkasındaki yeşillikler sonra yeşilbağ sitesine inen çayırlar betonla doldu. sonra gerisi geldi zaten.
