tarantino'nun birçok sinema klişesini çöpe attığı filmlerden sadece biri. şenlik(!) alanının üstten görünümü, o renkler, iç içe geçmiş kümelerin kafada oluşturduğu uğultu ve kaos. O'ren ishi'nin hayatını anlatırken kullanılmış teknik.
-seni bir daha ne zaman göreceğim?
+yetmişlerde en sevdiğim zenci şarkısının adıydı bu.
vol 2 dram ağırlıklı olduğundan vol 1 kadar gözüm tutmamıştı diye hatırlıyorum. bill'le yüzleşmek işin rengini değiştirdi. birçok sebebin farkına vardığınızda olaylar sizin için bir itki oluşturmuyor, durup düşünmeden de edemiyorsunuz zaten. oysa film durup düşünmenize zaman tanımıyor vs vs.
bilemiyorum. ama aklımın bir köşesinde hep gelinin parçalanmış yüzü ve bill'in onun dudaklarına uzanan mendili.
bir de vol2'de gelin'i öldürmeye gelen uzakdoğulu hatun'un kapıdaki delikten bakıp "tebrikler" deyişi. tarantino'ya daha aşina olmak lazım net bir şey söylemek için.
