geçen yıldı sanırım, sevgilimle kızılay konur sokakta yürüyoruz, saatte epey ilerlemişti ne yesek diye düşünüyoruz. bi çocuk yaklaştı yanımıza gül satıyor, en fazla 10 yaşında işte 'abi okul harçlığı için ablaya bir gül al' falan diyor. bizde muhabbet etmeye başladık çocukla, kaça gidiyorsun vs derken matematik sorusu sordum hemen ayaküstü sözlüde yaptım veledi, çocuk zehir gibi herşeyi biliyor, hala para istemeye devam ediyor. bizde öğrenciyiz paramız yok falan dedik çocuk bi elime gülü sıkıştırdı diğerine cebindeki tüm parayı sıkıştırdı kaçtı gitti. gecenin bi vakti konur sokakta 'çocuk çocukkkk' diye bağırarak elimde bir gül koşuyorum arkadasından, kaçtı gitti tabi. sonra napıcaz bu parayı derken yolda çok güzel müzik yapan bi ekip gördük onlara verdik parayı, inanın o an etrafta bi çocuk aradım ona vereyim parayı diye ama yok, sanki karanfilin konurun bütün mendil satan bebeleri yer yarıldı yerin dibine girdi. o adamlara verdik paraları başka bir sokakta yakaladım çocuğu onada verdim parasını, ama o ufacık çocuğun bize para verip kaçtığı an ki kadar hiç utanmamıştım.
