6-7 yaşlarındaydım. o zamanlar vcd'ler vardı.. maddi durumdan o günlerde sıkışık olduğumuz için babama, anneme söylerdim. alamayız da diyemiyorlardı ama ben anlıyordum. ondan sonra bir arkadaşım vcd ile baya hava atmıştı iyice ezilmiştim. eve gittim ağladım hüngür hüngür, annemin verdiği çorbayı içmedim. uyudum.. kalktığımda babam yatağımın üzerine açılmamış vcd kutusunu koymuş. görünce sevinçten havaları uçtum.. şunları yazarken bile gözlerim doluyor.. bu yüzden anne ve babaların kıymetini bilin.
